Laatste dag en laatste verhaal

Hoi allemaal.

Dit is geen fijn gevoel. Ik ben nu begonnen met het schrijven van mijn laatste blog vanuit Madrid. Vanochtend heb ik heerlijk uitgeslapen, daarna klaar gestoomd voor de diploma uitreiking. Na een busrit van een uur waren bij een prachtige campus van Nebrija aangekomen voor de uitreiking. Hier hebben we een erg leuke uitreiking gehad met verschillende toespraken van onze Amerikaanse vrienden. Na alle namen en diploma’s gingen we heerlijk paella eten en sangria drinken. Erg geslaagde middag met een gezellige terugreis inclusief file.

Eenmaal thuis heb ik nog de laatste dingetjes voor mijn koffer en terug vlucht in orde gemaakt. Rustig een filmpje gekeken en een laatste diner gehad met mijn lieve gast gezin. Wat zal ik ze missen zeg. Ik kan gelukkig altijd bij ze terecht dus zal zeker nog een keer naar Madrid vliegen om ze op te zoeken! Toen moest ik gaan slapen maar dat is wel het laatste wat je wilt als je weet dat je de volgende dag naar huis moet. Toch gaan slapen..

Toen ging de wekker en was het half vijf in de ochtend. Het gaat gebeuren ik moet gaan. Kleren aangetrokken en ontbijten en tanden poetsen. Een flinke knuffel van mijn lieve Spaanse moeder en met Ymke op naar de taxi die op mij stond te wachten. Eenmaal in je eentje in de taxi komt het besef. Je leven hier laat je achter en je gaat weer verder in Nederland met waar je gebleven bent. Inchecken en bagage afgooien ging alles volgens plan en voor ik wist was mijn film afgelopen in het vliegtuig en ging ik alweer landen. Na de koffers ophalen ben ik dood geknuffeld door Mike. Naar de auto en naar huis. In de auto kon ik alleen maar huilen, vermoeidheid, emotie, van alles. Ik vind het prachtig wat ik daar heb ervaren en zou zo terug gaan om alles opnieuw te doen. Helaas is dat voorlopig niet het geval. Alle mensen, docenten, vrienden, Madrid, Bedankt, dit was geweldig en onvergetelijk!  Ik blijf van je houden Madrid!

Bedankt, vele kusjes en knuffels!